Afgelopen zaterdag 26 oktober gaf Shirley Rigault een lezing over haar vorig jaar uitgegeven eerste boek ‘Ochtendpost’. Het is het levensverhaal van de moeder van Shirley, Sylvia Rigault-Hicks, die in het voormalig Nederlands-Indië tot haar 19e door de bezetting van Japan en daarna de Bersiaptijd, net als het merendeel van alle Indische Nederlanders en ook Nederlanders die geboren en/of opgegroeid zijn in het Nederlands-Indië van toen, traumatische gebeurtenissen met haar familie mee heeft gemaakt.
In 1950 komt moeder Sylvia met haar familie naar Nederland waar ze kort er na, de liefde van haar leven, George Rigault leert kennen. De angst die Sylvia over heeft gehouden van de gebeurtenissen in Nederlands-Indië maakt langzaam weer plaats voor hoop en liefde.
Om 13.00 uur kwamen de eerste gasten binnen en rond 13.45 was het merendeel van de stoelen gevuld met een zeer gemêleerd publiek van 45 tot 93 jaar. Het zonnetje lachte ons buiten al toe en de sfeer in het Indisch Museum met al onze gasten voelde warm en vertrouwd aan. Onze eerste lezing op een zaterdag in ons Indisch Museum kon beginnen.Voor Shirley voelde het ook goed, vooral ook doordat 3 familieleden van haar naar de lezing waren gekomen.
Shirley neemt ons mee in de verhaallijn van haar moeder, die het merendeel van Shirley’s leven hier eerst over zweeg. Ze neemt ons mee in de eerste 19 jaar van het leven van haar moeder. Hoe zij Nederland voor het eerst als jong meisje ervaart, en dan de ontmoeting met de man van haar leven, George.
Sylvia is dan pas 16 jaar en George is 26. Zij woont dan in Kampen en hij zit in militaire dienst in Vlissingen. Ze zien elkaar niet veel, maar George zorgt dat de afstand tussen hem en zijn grote liefde Sylvia wordt overbrugd door liefdesbrieven die hij elke dag naar haar schreef. Dat werd voor Sylvia de Ochtendpost.
Het werd een mooie lezing met een pauze van 10 minuten waarbij even de benen konden worden gestrekt en bij het koffiebuffet de gasten met elkaar in gesprek kwamen. Na de pauze luisterde iedereen geboeid verder naar het verhaal van Sylvia, moeder van Shirley.
De ouderen herkenden er veel in en waren ook blij dat zij gekomen waren. Diverse tweede generatie Indische Nederlanders herkenden vooral ook het zwijgen van hun ouders. Ook de familie van Shirley waren door het boek achter gebeurtenissen gekomen die zij ook nog niet kenden.
Daarna sloot ik af om Shirley te bedanken voor haar mooie lezing en onze gasten voor hun bezoek en vertelde hen dat Shirley voor de geïnteresseerden een aantal exemplaren mee had genomen om te verkopen en te signeren. Heel fijn is het dan, dat je de gasten nog even in de boeken ziet neuzen, met onze schrijfster in gesprek gaan en her en der in groepjes ook met elkaar gesproken wordt.
Als een lezing uit een boekje!
Ik hoop van harte dat wij in 2020 nog vaker dit soort lezingen mogen organiseren.
Elly Hoed, vrijwilliger Stichting Arjati
