Door Woonzorgcentrum Raffy werd in  2017 een pand ter beschikking gesteld om een droom waar te maken. Die droom zat al jaren in het hoofd van Magda Wallenburg, stafmedewerker bij Raffy en voorzitter van Stichting Arjati. Maar met het pand aan de Joseph Poelaertstraat 1 was er nog geen museum. Maandenlang werd er gewerkt door een grote groep vrijwilligers die de meest uiteenlopende taken uitvoerde. Een volledige renovatie werd het: stuc- en schilderwerk werd gedaan; vloeren werden gelegd; een keuken werd ingericht; boekenkasten getimmerd. Op grote Exceldocumenten was te zien wie wat moest doen. Daarna werd er verhuisd. Alle artikelen die in de loop van jaren liefdevol waren bewaard werden nu tentoongesteld. Na deze eerste stap was er op 9 december 2017 een informele opening voor alle medewerkers. Ik was erbij en ik zag ze elkaar aankijken met verbazing: zou het er echt van komen, het eigen museum?

Er was nog meer te doen. De tuin rond het pand werd, met hulp van NLDoet, vakkundig aangepakt. Er was sponsoring in de vorm van bouwmateriaal en catering. Fondswerving werd aangepakt en beschrijving van de collectie. Scholing van de vrijwilligers werd op de agenda gezet.

Toen was het dan zo ver, op 17 maart 2018 – terwijl het buiten ijskoud was – werd met zeer veel mensen een warme opening gevierd.

Sinds die opening kwamen er meer dan 200 bezoekers individueel naar het museum. Gezien de lange, hete zomer een prachtige start. Op afspraak wordt in het Indisch Museum Breda een rondleiding en presentatie gegeven voor groepen. Daarvan werd gebruik gemaakt door mensen die hun familiefeest of personeelsuitje in de bijzondere omgeving wilden vieren.

De bezoekers worden ontvangen door gastvrouwen en -heren, allen vrijwilliger. Zij werken hard om de doelen van het museum te bereiken. De reacties van de bezoekers – zeer uiteenlopende in leeftijd, achtergrond en opleiding – zijn overwegend zeer positief.

In het gastenboek en in het logboek van de vrijwilligers lezen we onder andere:

• Een eye-opener, leerzaam!
• Bewaren voor het nageslacht. (oorlogsvrijwilliger)
• Weer wat geleerd. (kind van 13 jaar)
• Ik zou hier wel een week kunnen blijven.(herinnert zich jeugd in Indië)\Hier wist ik niets van. (over wat grootouders meemaakten)
• Ik had een heerlijk gesprek.
• Goed dat ik nu kan zien wat repatrianten alleen maar in hun hoofd hebben. (Nederlandse partner van Indisch persoon).
• Fijn dat mijn ouders herdacht worden.

Wat het Indisch Museum Breda uniek maakt is het samengaan van cultuur en welzijn: het is een plek om in kleine, museale setting bijzondere dingen te zien én om te mensen ontmoeten, persoonlijke verhalen te delen. Het zien van de objecten is vaak de aanleiding tot gesprek: bezoekers raken soms geëmotioneerd en praten honderduit of lijken in gedachten verzonken en zwijgen. Dat maakt de taak van gastvrouwen en -heren zeer belangrijk.

Wat er een half jaar later te zien en te beleven is in het museum, kon alleen bereikt worden met al die vrijwilligers; de gastheren- en gastvrouwen van het museum en de onzichtbare (achter de schermen werkende) vrijwilligers van Stichting Arjati.

Zeer verschillende mensen die allemaal één ding gemeen hebben: het bewaren, bewaken en doorgeven van hun Indisch Erfgoed.

Liesje de Leeuw, adviseur erfgoed.